سنایی

شمارهٔ ۳۶۲

ای ببرده آب آتش روی تو

عالمی در آتشند از خوی تو

مشک و می را رنگ و مقداری نماند

ای نه مشک و می چو روی و موی تو

چشمکانت جاودانند ای صنم

نرگس آمد ای عجب جادوی تو

تیر عشقت در جهان بر من رسید

غازیانه زان کمان ابروی تو

زنگیانند آن دو زلف پای کوب

بلعجب اندر نظاره سوی تو

با خروش و با فغان دیوانه‌وار

خاک پاشم بر سر اندر کوی تو

هر کسی مشغول در دنیا و دین

دین و دنیای سنایی روی تو

۱۳۹۴/۰۶/۰۴ - ۰۴:۰۹:۴۰

ای ببرده آب آتش روی تو ...خاقانی:بر سر کنم از عشق تو خاک همه کویای برده مرا آتش تو آب از رویمن عاشق زار تو چنانم که مپرستو لایق عشق من چنانی که مگوی