سنایی
رباعی شمارهٔ ۲۱۶
۱
شمعی که چو پروانه بود نزد تو کس
نتوان چو چراغ پیش تو داد نفس
۲
با مشعلهٔ عشق تو با دست عسس
قندیل شب وصال تو زلف تو بس
تصاویر و صوت
نظرات