سنایی
رباعی شمارهٔ ۴۱۲
۱
گفتم چو لبی بوسه دهای بیمعنی
خود چون زلفی پر گرهای بیمعنی
۲
گفتی ز که یابیم بهای بیمعنی
با ما تو برین دلی زهای بیمعنی
تصاویر و صوت
نظرات