سنایی

بخش ۱۷ - اندر مذمّت دختر گوید

ور بود خود نعوذباللّٰه دخت

کار خام آمد و تمام نپخت

طالعت گشت بی‌شکی منحوس

بخت میمون تو شود منکوس

آنکه از نقش اوت عار آید

پی دخترت خواستار آید

خان و مان تو پر ز عار شود

خانه از بهر وی حصار شود

برکس ایمن مباش، زان پس تو

که نیابی امین برو کس تو

هیچ‌کس را به خود نیاری خواند

گوز بر گنبد ایچ کس نفشاند

مرد مهمان به خان نیاری برد

نکند امن بر عرابی کرد

آتش و پنبه جفت کی گردد

خان و مانت به جمله فی گردد

گر غلامی خری و گر شاگرد

با وی از ناکسی برآید گرد

۱۰

زود دامادیت طمع دارد

خویشتن را ز خانه پندارد

۱۱

چه نکو گفت آن بزرگ استاد

که وی افکند شعر را بنیاد

۱۲

کانکه را دختر است جای پسر

گرچه شاهست هست بد اختر

۱۳

وآنکه او را دهیم ما صلوات

گفت کالمکرمات دفن بنات

۱۴

چون بود با بنات نعش فلک

بر زمین جفت نعش به بی‌شک

۱۵

بر فلک چون بنات با نعش است

بر زمین هم بنات بر نعش است

۱۶

هرکرا دختر است خاصه فلاد

بهتر از گور نبودش داماد

احمد رحمت‌بر

۱۴۰۳/۰۶/۰۸ - ۱۲:۵۱:۵۲

در بیت یازدهم منظور از بزرگ استاد، فردوسی است. بیت دوازدهم هم اشاره به این بخش از شاهنامه دارد: هنگامی که افراسیاب از شیفتگی دخترش منیژه به بیژن، دلاور ایرانی، آگاهی می‌یابد و در می‌یابد که «ز ایزان گزیده ست جفت»: برآشفت و این داستان باز گفت/ به دست از مژه خون مژگان برفت کرا از پس پرده دختر بود/ اگر تاج دارد بداختر بود

احمد رحمت‌بر

۱۴۰۳/۰۶/۰۸ - ۱۶:۲۱:۴۷

بیت ۱۳: در کتاب حدیث ابی الفضل الزهری، حدیث ۷۱۰ چنین آمده است: ابْنِ عَبَّاسٍ، رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: لَمَّا عُزَّیَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، ⦗٦٤٨⦘ عَلَی رُقْیَةَ امْرَأَةِ عُثْمَانَ، رَضِیَ اللَّهُ عَنْهَا، قَالَ: «الْحَمْدُ لِلَّهِ، دَفْنُ الْبَنَاتِ مِنَ الْمَکْرُمَاتِ» ابن عباس روایت می‌کند که هنگامی که رسول خدا بر رقیه دخترش که زن عثمان (خلیفه سوم) بود عزادار بود، گفت: الحمدلله، دفن دختران از کارهای نیکوست.

سنایی

بخش ۱۷ - اندر مذمّت دختر گوید

تصاویر و صوت

نظرات

احمد رحمت‌بر

احمد رحمت‌بر