سنایی
بخش ۳۲ - در حق پارسایان گوید
۱
آن کسانی که راه دین رفتند
چهره از تنگ خلق بنهفتند
۲
واسطهٔ عقد سنّیان بودند
نه حروری نه مرجیان بودند
۳
پخته از حسرت طلب گلشان
سوخته ز آتش وفا دلشان
۴
هرچه اندر جهان پریشان بود
لاجرم زیر حکم ایشان بود
۵
چون به سنّت بُدند یازنده
عالمی بود زان گُره زنده
۶
کرده از بهر جذب فایده‌شان
شهپرِ جبرئیل مایده‌شان
۷
همه بردند کام دولت راند
همه رفتند و نام ازیشان ماند
تصاویر و صوت
نظرات