شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۱۲۰۰
۱
ما بندهٔ مطلق خدائیم
فرزند یقین مصطفائیم
۲
در مجمع انبیا حریفیم
سر حلقهٔ جلمه اولیائیم
۳
او با ما ، ما ندیم اوئیم
آیا تو کجا و ما کجائیم
۴
مستیم ز شراب وحدت عشق
مستانه سرود می سرائیم
۵
تا واصل ذات خویش گشتیم
با هر صفتی دمی سرائیم
۶
یک معنی و صدهزار صورت
در دیدهٔ خلق می نمائیم
۷
سید ز خودی خود فنا شد
والله به خدا که ما خدائیم
نظرات