شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۴۵۳
۱
هرگز نبود عاشقی و راه سلامت
رندان نگریزند ز مستان به ملامت
۲
تو میر خراباتی و من مست خرابم
رندانه درین هفته بیابیم به سلامت
۳
سر در قدمت بازم و پای تو ببوسم
دست من و دامان تو تا روز قیامت
۴
در خاک درت هر که نشنید بتوان یافت
در صدر خرابات به صد عجز و کرامت
۵
گر دل نفسی نقش خیال دیگری دید
جان پیشکشت می کنم اینک به غرامت
۶
از خال نهی دانه و از زلف کشی دام
مرغ دل خلقی همه افتاده به دامت
۷
می نوش کن ای سید رندان خرابات
شادی حریفان که جهان باد به کامت
نظرات