شاه نعمتالله ولی
رباعی شمارهٔ ۱۰۴
۱
آبست که در شیشه شرابش خوانند
با گل چو قرین شود گلابش خوانند
۲
از قید و گل و مُل چو مجرد گردد
اهل بصر و بصیرت آبش خوانند
نظرات