شاه نعمتالله ولی
رباعی شمارهٔ ۲۳۹
۱
هر گه که دل از خلق جدا می بینم
احوال وجود با نوا می بینم
۲
و آن لحظه که بی خود نفسی بنشینم
عالم همه سر به سر خدا می بینم
تصاویر و صوت
نظرات