صوفی محمد هروی
بخش ۸۹
۱
سر بلندی بین که دایم در سرم سودای اوست
قیمت هر کس به قدر همت والای اوست
در جواب او
۲
تا به بریانی که صد جان در جهان شیدای اوست
«سر بلندی بین که دایم در سرم سودای اوست»
۳
چون هریسه فارغ است از روغن و سوز درون
زان همه فریاد مشتاقان ز استغنای اوست
۴
فتنه آن گرده نانم که از سودای او
در میان شهر در هر گوشه ای غوغای اوست
۵
بر رخ پالوده گر باشد هزاران خط و خال
از هوای گرده گندم که را پروای اوست
۶
گر ز شوق دنبه بر زناج گشتی مبتلی
در بلا تسلیم شو، کان هم ز مرهمهای اوست
۷
چون دل من، بنده بریان شد و غم حاصل است
مایه شادی همه از دولت غمهای اوست
۸
تا ز وصل نان و بریان صوفی مسکین جداست
گوئیا غمهای عالم بر تن تنهای اوست
نظرات