طغرای مشهدی
شمارهٔ ۴۰۰
۱
بی توام در سیر گل، تن با خزان همدرد شد
هر کجا چیدم گل سرخی، به دستم زرد شد
۲
بس که در دل داشتم از ساقی دوران غبار
عالم آب از نسیم آه من پر گرد شد
نظرات