واعظ قزوینی
شمارهٔ ۱۲۸
۱
دنیاست سرای غم، تو یکسر شعفی
این خانه ماتم است و، تو همچو دفی
۲
چون شاد توان نشست جایی که در او
خیزد هر لحظه شیونی از طرفی؟!
نظرات