وحشی بافقی
شمارهٔ ۳۷۳
۱
سوی بزمت نگذرم از بس که خوارم کرده‌ای
تا نداند کس که چون بی اعتبارم کرده‌ای
۲
چون بسوی کس توانم دید باز از انفعال
اینچنین کز روی مردم شرمسارم کرده‌ای
۳
ناامیدم بیش از این مگذار خون من بریز
چون به لطف خویشتن امیدوارم کرده‌ای
۴
تو همان یاری که با من داشتی صد التفات
کاین زمان با صد غم و اندوه یارم کرده‌ای
۵
ای که می‌پرسی بدینسان کیستی زار و نزار
وحشیم من کاینچنین زار و نزارم کرده‌ای
نظرات
احسان
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
محمدرضا محمدی کیا
علیرضا
پاسخ به احسان: دوست عزیز عدد صد در کهن به صورت سد نوشته می شده.