
وطواط
شمارهٔ ۳۳ - در شکوه
۱
گفتم که: به مدحتِ تو خورشید شوم
نی آنکه چو گل آیم و چون بید شوم
۲
نومید دلیر باشد و چیره زبان
زنهار ! چنان مکن ، که نومید شوم
نظرات
افسانه چراغی