فرخی یزدی
شمارهٔ ۱۸
۱
اکنون که چمن چو چتر کیکاوس است
وز سبزه دمن چو خوابگاه طوس است
۲
برخیز به بط کن می چون چشم خروس
کز گل در و دشت چون پر طاوس است
نظرات